ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Θρήνος για την Ευρώπη!...


Αποσπάσματα από κείμενα του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, αιχμάλωτου στο Νταχάου.



Ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (1880-1956) είναι ένας μεγάλος σύγχρονος άγιος της Σερβίας, πνευματικός Πατέρας όλου του σερβικού λαού. Τρομερά μορφωμένος, μεγάλος ποιητής και συγγραφέας, κοιμήθηκε στις ΗΠΑ, εξόριστος από το αθεϊστικό καθεστώς της πατρίδας του.
Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο φυλακίστηκε στο Νταχάου, όπου έγραψε κάποια σημαντικά κείμενα για την Ευρώπη, τον πολιτισμό και τη σχέση του ανθρώπου με το Θεό, όπως αυτό το συγκλονιστικό.
Τα παρακάτω αποσπάσματα προέρχονται από το βιβλίο που έχει εκδοθεί με κείμενά του Μέσα από το παράθυρο της Φυλακής.


Φωτο από εδώ
O Χριστός με τη διδασκαλία του συνέβαλε στην πρόοδο της Ευρώπης; Η Ευρώπη ευχαρίστησε τον Χριστό;
Αδελφοί μου, αυτά τα ερωτήματα μπορούν να αποτελέσουν θέμα μελέτης και διδαχής. Τι προσέφερε ο Χριστός στην Ευρώπη; Τα πάντα. Οι ευρωπαίοι ανέμεναν πολλά από τον Χριστό και Αυτός τούς έδωσε περισσότερα από όσα εκείνοι περίμεναν. Τους πρόσφερε τα πάντα.
Ο Χριστός απάλλαξε την Ευρώπη από τον σκοταδισμό της αθεΐας και την μωρία της ειδωλολατρίας. Αυτή η φράση είναι σημαντική για όποιον μπορεί να καταλάβει τί είναι ειδωλολατρία και τί είναι αθεΐα. Για όποιον δεν μπορεί να την κατανοήσει θα την εξηγήσω περισσότερο.
Ο καιρός της αθεΐας και της ειδωλολατρίας στην Ευρώπη ήταν μία περίοδος σκοταδισμού. Μια κατάσταση παρόμοια μ' αυτή που υπάρχει στις μαύρες φυλές, που ζουν στην Αφρική.
Αθεΐα και ειδωλολατρία σήμαινε: Θεολογία δίχως τον αληθινό Θεό, γάμοι χωρίς ηθική και κοινωνία δίχως ευσπλαχνία για τον συνάνθρωπο.
Με μια λέξη αθεΐα και ειδωλολατρία σήμαινε ζωή χωρίς ουσία και θάνατο χωρίς ελπίδα.
Παράλληλα υπήρχε συνεχής φόβος για θεούς τρομακτικούς, των οποίων το θυμό προσπαθούσαν να κατευνάζουν με αιματηρές θυσίες, είτε ζώων είτε ανθρώπων. Σκοτάδι και μωρία επικρατούσε στις φτωχές χωριάτικες καλύβες, αλλά και στον περίβολο των παλατιών. Ο σατανάς κυριαρχούσε στην Ευρώπη μέχρι ο Χριστός να εμφανιστεί. Όλοι οι ευρωπαίοι ήταν άρρωστοι στην ψυχή και στο σώμα, όπως οι λεπροί. [Σημείωση του blog μας: για να μη θεωρηθεί υπερβολική & φανατική η άποψη αυτή, δείτε τη σημείωση, στο τέλος του post].
Όταν λοιπόν ο Χριστός εμφανίστηκε σ' αυτό το ευρωπαϊκό νοσοκομείο και τρελοκομείο, μίλησε στην Ευρώπη με τον ίδιο τρόπο που μίλησε σε εκείνη την άρρωστη για δεκαοχτώ χρόνια γυναίκα, από δαιμονικό πνεύμα. Ήταν κυρτωμένη και δεν μπορούσε να ισιώσει το σώμα της. Όταν την είδε ο Ιησούς της φώναξε και της είπε: Ευρώπη, απαλλάσσεσαι από την αρρώστια σου. Έτσι με μιας η Ευρώπη, όπως η γυναίκα, ορθώθηκε, συνήλθε, διαφωτίστηκε, εξαγνίστηκε, εκπολιτίστηκε. 
Η Ευρώπη, σαν το φυλακισμένο που ξαφνικά ανοίγει ένα παράθυρο στο κελί του, φωτίστηκε. Ο Χριστός έδωσε την εξουσία στους βαπτισμένους λαούς της να βαπτίζουν και άλλους σ' όλη τη γη. Τους έδωσε την εξουσία, αφού ήταν αγιασμένοι από Αυτόν, να αγιάζουν άλλους, και αφού φωτίστηκαν να φωτίζουν τούς υπόλοιπους αδελφούς τους. Να λοιπόν, αυτό το θαύμα των θαυμάτων έκανε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός στην Ευρώπη.

Στο δεύτερο ερώτημα, με ποιό τρόπο η Ευρώπη ευχαρίστησε το Χριστό, η απάντηση είναι, πως δεν τον ευχαρίστησε με φως, αλλά με σκοτάδι. Τον ευχαρίστησε με θλίψη αντί χαρά. Τον ευχαρίστησε όπως οι Γαδαρηνοί, τους οποίους ο Χριστός ελευθέρωσε από την δαιμονική Λεγεώνα και εκείνοι τον παρακάλεσαν να φύγει από κοντά τους. Και Εκείνος έφυγε χωρίς να πει μια λέξη. Κατάρα έμεινε σ' αυτή την περιοχή. Η περιοχή των Γαδαρηνών, που κάποτε ήταν εύφορη και πλούσια, σήμερα είναι μία γκρίζα καταραμένη έρημος. Οι Γαδαρηνοί παρακάλεσαν τον Χριστό να φύγει από κοντά τους, ενώ οι Ευρωπαίοι δεν τον παρακαλούν να φύγει, αλλά τον διώχνουν με κάθε τρόπο.

Τον διώχνουν από τα σχολεία, τις εφημερίδες, τα περιοδικά, από την πολιτική, τα φιλμ, την επιστήμη και από την επηρμένη κουλτούρα τους. Τον διώχνουν με τις σκέψεις, με τα λόγια τους και με τα έργα τους, ένας, ένας και όλοι μαζί.
Αν η περιοχή των Γαδαρηνών, που από ανοησία οι κάτοικοί της παρακάλεσαν τον Χριστό να φύγει, είχε τέτοια κατάληξη, τί θα συμβεί στην Ευρώπη η οποία δεν τον παρακαλεί, αλλά τον διώχνει από κακία; Τί θα συμβεί στην Ευρώπη;
Τί θα συμβεί στην Ευρώπη που εγκατέλειψε τον Χριστό και επέστρεψε στον παλαιό, σκοτεινό και μωρό παγανισμό;

Η απάντηση στο ερώτημα, τί θα συμβεί στην Ευρώπη, που αρνείται τον Χριστό, υπάρχει έμμεσα στο Ευαγγέλιο. Θα συμβεί το ίδιο που συνέβη στην Καπερναούμ, που ήταν πόλη με μεγάλο πολιτισμό, πλούσια, οργανωμένη, χαρούμενη, περήφανη για την ακμή της. Ο Χριστός σφράγισε την πορεία της με τα παρακάτω λόγια: Και εσύ Καπερναούμ που υψώθηκες ως τα ουράνια θα κατεβείς στα τρίσβαθα του Αδη. Πλην σε βεβαιώνω πως ο Θεός την ήμερα της κρίσεως θα δείξει μεγαλύτερη επιείκεια για τα Σόδομα παρά για σενα (Ματθ. 11, 23).
Αδελφοί μου, αν στην Ινδία και την Κίνα συνέβαιναν τόσα πολλά και μεγάλα θαύματα όπως συνέβησαν στην Ευρώπη εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, από παλιά θα μετάνιωναν οι κάτοικοί της και θα γινόντουσαν χριστιανοί.

Στεναχωριέμαι για την Ευρώπη, γιατί θα καταστραφεί όπως η Καπερναούμ. Οι περήφανοι πύργοι της θα γκρεμιστούν, θα καταστραφούν και οι λεωφόροι της θα μετατραπούν σε τόπους που θα φυτρώσουν θάμνοι με αγκάθια, όπου θα κάνουν τη φωλιά τους τα φίδια. Στον τόπο που τώρα ακούγονται φωνές εναντίον του Χριστού, θα ακούγονται κραυγές από κουκουβάγιες και ουρλιαχτά από τσακάλια.
Τη στιγμή που η Ευρώπη νόμισε για τον εαυτό της πως εκπολιτίστηκε, τότε ήταν και πού αγρίεψε. Τη στιγμή που νόμισε πως τα ήξερε όλα, τότε ήταν και που παραφρόνησε. Την στιγμή που νόμισε πως απέκτησε μεγάλη δύναμη, τότε ήταν και που έχασε όλη της τη δύναμη.
Ορίστε, αδελφοί μου, το αντικείμενο μελέτης και διδαχής.
Δοξάστε τον Χριστό, τον Θεό, για να σας δοξάσει και αυτός στη βασιλεία των ουρανών. Αμήν.


Άνθρωπε, υπερηφανεύεσαι και κομπάζεις χωρίς λόγο. Καμαρώνει κανείς για κάτι που του ανήκει και όχι για το δανεικό. Καυχιέσαι, λοιπόν, αλλά για ποιο λόγο; Δεν έχεις τίποτε δικό σου. Κάθε τί που νομίζεις πως είναι δικό σου, στην πραγματικότητα είναι δανεικό και πρέπει να το επιστρέψεις στον δανειστή σου.
Καμαρώνεις για την εξωτερική σου ομορφιά; Πήγαινε στο νεκροταφείο, έξω από την πόλη, να δεις πού είναι πεταμένη η εξωτερική ομορφιά. Καμαρώνεις για τα ωραία σου μάτια και για τα ωραία σου χείλη; Ποιος ξέρει άραγε πόσες φορές καθάρισες τη λάσπη από τα παπούτσια σου βαριεστημένα και μονότονα χωρίς να σκεφτείς ότι αυτή η λάσπη είναι τα μάτια και τα χείλη ανθρώπων που διάβηκαν τον δρόμο που εσύ περπατάς;

Καυχιέσαι για τα πλούτη σου; Σκέψου, για να αποκτήσεις αυτά τα πλούτη τί έπραξες; Σκέψου, πως θα σου είναι άχρηστα αυτά τα πλούτη σαν πεθάνεις. Καμαρώνεις για τα κοσμήματα σου; 
Για τα διαμάντια, τα μπριλάντια, τα ρουμπίνια, τα σμαράγδια και τα μαργαριτάρια; Όταν πεθαμένο θα σε ξαπλώσουν στο φέρετρο δεν θα έχει καμία διαφορά για σένα, αν θα σου κρεμάσουν στο λαιμό σου περιδέραιο από μαργαριτάρια ή από βαλανίδια. Πεθαμένος δεν θα καταλάβεις διαφορά, αν θα βάλλουν στις τσέπες σου διαμάντια ή αν θα σου βάλλουν στάχτη. Το ίδιο θα είναι για σένα, αν σκεπάσουν την σορό σου με βελούδινο ύφασμα ή με καλαμένια ψάθα. Όλα όσα πήρες δανεικά από το χώμα, στο χώμα θα επιστρέψουν, είτε το θέλεις είτε όχι. Για ποιό λόγο λοιπόν καυχιέσαι; Υπερηφανεύεσαι λοιπόν για τα δανεικά;

Μήπως κομπάζεις για τη δόξα και τη δύναμη που απέκτησες; Τώρα με ένα σου λόγο ολόκληροι στρατοί κινούνται, άλλοτε προς δεξιά και άλλοτε προς αριστερά, όπου εσύ τους διατάζεις. Τώρα με ένα σου λόγο χτίζονται πόλεις, σκάβονται τούνελ, φτιάχνονται δρόμοι. Τώρα χιλιάδες άνθρωποι περνάνε κάτω από το παράθυρο σου προσπαθώντας να σε δουν, θέλοντας μετά να παινευτούν και να πουν πως σε είδαν με τα ίδια τους τα μάτια.

Αύριο όμως σαρανταποδαρούσες και σαύρες θα έρπουν πάνω από το κρύο μέτωπό σου και εσύ δεν θα μπορείς να κουνήσεις το χέρι σου για να τις διώξεις.
Υπερηφανεύεσαι για την μόρφωση σου ή κομπάζεις για τα έργα σου; Πρόσεχε μη χάσεις τα λογικά σου, όπως ο αυτοκράτορας Ναβουχοδονόσωρ.
Άκουσε αυτή την ιστορία και πες την στα παιδιά σου και σε αυτούς που αγαπάς και τους εύχεσαι καθετί καλό. Κάποτε ο αυτοκράτορας Ναβουχοδονόσωρ έχτισε μία μεγάλη πόλη, την Βαβυλώνα. Αυτή την πόλη την διακόσμησε με πολλούς κρεμαστούς κήπους και με πανύψηλους πύργους. Έκανε αυτή την πόλη πρωτεύουσα του κράτους του. Η πόλη αυτή ήταν τόσο όμορφη πού καμία άλλη πόλη στον κόσμο δεν μπορούσε να συγκριθεί μαζί της. 
Μια μέρα καθώς έκανε την βόλτα του ο αυτοκράτορας, ο Ναβουχοδονόσωρ, σε έναν από τούς πύργους του, κοίταξε από ψηλά την Βαβυλώνα και γεμάτος περηφάνια φώναξε: Δεν είναι αυτή η Βαβυλώνα, η μεγάλη, την οποία εγώ έχτισα με τη μεγάλη δύναμή μου για να γίνει ό θρόνος της αυτοκρατορίας μου, η δόξα της μεγαλειότητάς μου; (Δανιήλ 4, 29). Αυτά τα λόγια είπε ο αυτοκράτορας και εκείνη την ώρα δεν θυμήθηκε τον Θεό, τον Δημιουργό. Λησμόνησε να τον ευχαριστήσει για την βοήθειά του. Δεν ταπείνωσε τον εαυτό του μπροστά στο Θεό -καθήκον όλων των κυβερνητών- αντίθετα ανύψωσε τόσο τον εαυτό του σαν να ήταν ο ίδιος Θεός, σαν να ήταν ο αυτοκράτορας των αυτοκρατόρων.

Αδελφοί μου, τί συνέβη στην συνέχεια; Αφού το στόμα του αυτοκράτορα ξεστόμισε αυτά τα περήφανα λόγια, ακούστηκε φωνή από τον ουρανό να λέει: Αυτοκράτορα Ναβουχοδονόσωρ, σε σένα μιλάω, μάθε πως από τώρα και στο έξης θα χάσεις την αυτοκρατορία σου. Από εδώ και πέρα θα ζεις μόνος σου και αποδιωγμένος. Θα ζεις παρέα με τα άγρια θηρία και θα τρέφεσαι όπως το βόδι με φυτά. Η τιμωρία σου θα κρατήσει επτά χρόνια. Έτσι θα καταλάβεις πως ο Θεός είναι ο μόνος κυβερνήτης των ανθρώπων, Αυτός κυβερνάει την αυτοκρατορία των ανθρώπων και Αυτός αποφασίζει σε ποιόν θα δώσει εξουσία να κυβερνήσει.

Η φωτο από εδώ, όπου και σχετικά με το βιβλίο

Εκείνο που έγινε στη συνέχεια είναι πραγματικά δύσκολο να ειπωθεί. Ό περήφανος αυτοκράτορας έχασε τα λογικά του και έφυγε τρέχοντας στα βουνά. Εκεί έζησε σαν θηρίο, παρέα με τα άγρια ζώα. Για επτά χρόνια τρεφόταν όπως το βόδι με φυτά. Όλο του το σώμα καλύφθηκε με τρίχωμα και στα δάκτυλα του φύτρωσαν νύχια, σαν τα νύχια των πουλιών.
Μόνο, όταν πέρασαν επτά χρόνια, ήλθε στα λογικά του και αλλαγμένος πια προσκύνησε το Θεό και την μεγαλοσύνη Του. Από τότε και μέχρι το θάνατό του κυβέρνησε μετανοιωμένος πλέον, σαν αληθινός δούλος του Θεού.
Πιθανόν να πείτε πως αυτή η ιστορία είναι πολύ παλιά και πως δεν έχει καμία σχέση με σας. Αναρωτιέστε πώς μπορεί αυτή η ιστορία, που έχει συμβεί πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια, να σας άφορα;
Αδελφοί μου, όλοι μας κάποτε θα πεθάνουμε και εγώ πρέπει να σας πω την αλήθεια.
Έχετε δίκιο, αυτή η ιστορία συνέβη πολύ παλιά, πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, στην μακρινή χώρα της Βαβυλωνίας. Αυτή η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται και σήμερα στην Ευρώπη, στην βαπτισμένη στο όνομα του Χριστού Ευρώπη! Είναι πραγματικά θλιβερό!

Οι άνθρωποι σήμερα απέκτησαν μεγάλη δύναμη. Περηφανεύονται για τα έργα που έχτισαν με τα χέρια τους. Είναι περήφανοι για τις πόλεις τους, για τους δρόμους τους, για τα τρένα τους, για τα πλοία τους, για τα οχήματα τους, για τις ηλεκτρικές τους μηχανές. Τοποθέτησαν όμως τον εαυτό τους πάνω από τον Ύψιστο Θεό και άρχισαν, αντί του Θεού, να λατρεύουν τον εαυτό τους και την κουλτούρα τους.
Αδελφοί μου, οι νέοι Ναβουχοδονόσοροι έβγαλαν τον Θεό από τον θρόνο Του. Η τιμωρία τους όμως είναι ίδια με την τιμωρία του Ναβουχοδονόσορα.

Ο Θεός τούς έκανε να χάσουν τα λογικά τους και να τρελαθούν.
Χωρίστηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα και στράφηκαν ο ένας εναντίον του άλλου. Έχυσαν άφθονο αίμα και διέπραξαν αναρίθμητες αμαρτίες. Ο Θεός τους τιμώρησε να ζουν σε σκοτεινή ζούγκλα παρέα με τα θηρία, αφού αυτοί έπαψαν να τον θεωρούν Δημιουργό τους, αφού αυτοί ισχυρίστηκαν πως προέρχονταν από το γένος των ζώων, των μαϊμούδων. ["Ν": για το θέμα της θεωρίας του Δαρβίνου σε σχέση με την Εκκλησία, δείτε το σχετικό post μας].

Μέχρι πότε, Κύριε, θα τούς τιμωρείς;
Μέχρι να ταπεινώσουν τον εαυτό τους και μέχρι να καταλάβουνε, όπως ο αυτοκράτορας Ναβουχοδονόσωρ, πως ο Θεός είναι ο μόνος κυβερνήτης των ανθρώπων, και Αυτός αποφασίζει σε ποιόν θα δώσει εξουσία να κυβερνήσει. Αδελφοί μου, αυτοί οι νέοι κάτοικοι της Βαβυλώνας αποτρέλαναν και εμάς τούς Σέρβους και μας οδήγησαν μακριά από τον Χριστό.

Το ερώτημα για μας είναι: Θα ακολουθήσουμε τον δρόμο του Χριστού ή θα κάνουμε ότι κάνουν οι νέοι Βαβυλώνιοι; Θα επιλέξουμε τον πολιτισμό των Ευρωπαίων ή τον Θεό;
Να επιλέξουμε με προσοχή και ας σκεφτούμε τί μας έχει συμβεί έως τώρα. Ας μην κάνουμε τα ίδια λάθη.
Δόξα ανήκει στο Θεό εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.

"Νεκρός για τον κόσμο": Αυτό που θεωρεί τιμωρία από το Θεό ο άγιος, εξυπακούεται πως είναι η εγκατάλειψη του αλαζόνα ανθρώπου από το Θεό, τον οποίο ο ίδιος ο άνθρωπος έχει διώξει με τις κλωτσιές. Η εγκατάλειψη αυτή -καρπός της ελευθερίας του ανθρώπου φυσικά- αρκεί για να παραδοθεί ο άνθρωπος στα πάθη του, που ο ίδιος τα θεοποίησε, δηλ. να αποκτηνωθεί. Σκοπός αυτής της εγκατάλειψης είναι η σωτηρία του ανθρώπου και όλων των λαών από την ίδια την αλαζονεία μας, δηλ. από την αιώνια ζωή μακριά απ' το Θεό.

Προτεινόμενα για επίσκεψη:
Η νόσος του δυτικού ανθρώπου και η θεραπεία της (όπου και αναφορές στο αρχαίο ορθόδοξο παρελθόν της δυτ. Ευρώπης)
Η διείσδυση του Ισλάμ στην Ευρώπη & το δυτ. κόσμο

Άλλα αποσπάσματα από το βιβλίο του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς "Μέσα από το παράθυρο της φυλακής":

Ας αποδώσουμε την εξουσία, την τιμή και το σεβασμό στον Θεάνθρωπο Σωτήρα μας Χριστό, για να προστατευθούμε από τον τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο

 

Ο Κύριος με δικαιοσύνη παιδαγωγεί τους ασεβείς, για την αιώνια σωτηρία τους.
 

Ας μάθουμε να εκτιμούμε τον άνθρωπο περισσότερο από τα πλούτη
 

Η χριστιανική Ευρώπη έγινε δούλος τον παλαιού Ισραήλ... και δέχθηκε τον διάβολο για πατέρα της.
 

«Ο σύγχρονος πύργος της Βαβέλ»
 

Ο εικοστός αιώνας είναι ο πιο άρρωστος αιώνας της Ευρώπης.
 

Η Ευρώπη πρόδωσε τον Θεό και πρόδωσε και όλους τους άλλους λαούς.
 

Πώς θα γίνει η Δύση πάλι Ορθόδοξη;
 

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ, ΣΤΟ ΝΤΑΧΑΟΥ.


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σχετικά με την άποψη του αγίου για την ειδωλολατρική Ευρώπη, παραθέτουμε τα παρακάτω αποσπάσματα από εδώ (τελευταίο τμήμα του post) & εδώ.

ΚΕΛΤΕΣ και ΔΡΥΪΔΕΣ


[...] Οι Δρυίδες στη Βρεττανία θυσίαζαν στη «θεά» Ανδράστη τις γυναίκες αιχμάλωτες ως εξής. Έκοβαν τα στήθη τους, τα έβαζαν στα στόματά τους επάνω, τις διαπερνούσαν με πασσάλους και κρεμούσαν τα άψυχα κορμιά τους σε δέντρα του ιερού άλσους (Πηγή: Διών ο Κάσσιος, LXII 6)
Τις ανθρωποθυσίες των Δρυίδων αναφέρουν και οι Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (Historia Naturalis XXX) και Τάκιτος (Annales XIV.28-30, Germania IX και ΧΧΧΙΧ), μεταξύ πολλών συγγραφέων.

Οι αρχαίοι Κέλτες αποτελούσαν λαό πολυπληθή που κατοικούσαν σε όλη την δυτική Ευρώπη. Από εκεί μέρος του γαλατικού κελτικού φύλου έφυγε και πέρασε στην Ιταλία και από εκεί στην Βαλκανική. Ήταν λαός που ζούσε αποκλειστικά με τις λεηλασίες.
 
Το 278 π.Χ. ο Νικομήδης ο Α΄, βασιλιάς του ελληνιστικού κράτους της Βιθυνίας, υποδέχτηκε ως σύμμαχους και μισθοφόρους 20.000 Κέλτες που αυτοαποκαλούνταν Γαλάτες, τους οποίους χρησιμοποίησε ενάντια στον αδελφό του και διεκδικητή του θρόνου, Ζιποίτου. Προηγουμένως αυτοί οι εισβολείς είχαν επιτύχει νίκες στην Μακεδονία κατά τις οποίες σκοτώθηκε ο Μακεδόνας βασιλιάς Πτολεμαίος Κεραυνός. Τώρα με την βοήθεια του Νικομήδη εγκαταστάθηκαν στην Μ. Ασία και την Φρυγία. Οι Κέλτες σεβάστηκαν την θρησκεία των χώρων που κατελάμβαναν αλλά υποχρέωναν φυσικά τους κακακτημένους σε υποβολή φόρων. Το κατακτημένο τμήμα της Φρυγίας τότε ονομάστηκε Γαλατία. Η θρησκεία τους συνδέονταν με άγριες ανθρωποθυσίες. Αιχμάλωτοι, εγκληματίες αλλά και αθώοι σφάζονταν με πρωτοφανή σκληρότητα, επειδή πίστευαν ότι οι θυσίες αυτές ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικές. Ο Καίσαρας περιγράφει τα διάφορα είδη ανθρωποθυσιών στα οποία συγκαταλέγεται η καύση ζωντανών ανθρώπων, ο ανασκολπισμός, η σταύρωση. Ο Τέκτρα πνεύμα αρχηγός των πονηρών πνευμάτων ορέγεται στους εξορυγμένους οφθαλμούς, τα κρανία και στους σωρούς πτωμάτων.


Οι Κέλτες μετά την παρέλευση λίγου καιρού από την ημέρα της ανθρωποθυσίας τοποθετούσαν τα θύματα σε τάξη πάνω στην γη π.χ. κρανίο γυναίκας είχε κάτω γνάθο ανδρικού σκελετού. Πολλές φορές σκελετοί ανθρώπων τοποθετούνταν μαζί με σκελετούς από ζώα, που φέρουν ίχνη σφαγής και τεμαχισμού, όπως γίνονταν κατά τον Νοέμβριο, εορτασμό του «Samhain», του κελτικού «Χάλογουιν» (βλέπε αμερικάνικη εορτή προς αντικατάσταση Καρναβαλιών). Τέτοια ήσαν χοίροι, σκύλοι και όνοι. Στην φωτογραφία 2 σκελετοί γυναικών. Ο ένας έχει σπασμένο λαιμό και ραγισμένο κρανίο, ενώ ο άλλος έχει καταπλακωθεί από 2 μυλόπετρες. Οι Κέλτες ήσαν γνωστοί για την προσφορά του μυελού των οστών προς εξευμενισμό των πνευμάτων. (Πηγή: Περιοδικό Αρχαιολογίας - Ιστορίας των Πολιτισμών «Corpus», τεύχος 43, Άρθρο «Κελτικές ανθρωποθυσίες στο Γόρδιο», της Ελισάβετ Παπατσαρούχα, αρχαιολόγου, σελίδα 17 - 19)

Τέτοιες ανθρωποθυσίες Κελτών ήρθαν στο φως μετά τις ανασκαφές της Κάτω Πόλης του Γορδίου (βλέπε Χάρτη ΠΟΛΗ) πιθανότατα του 3ου αιώνα π.Χ. και δηλαδή της Ελληνιστικής εποχής Βρέθηκαν σκελετοί που ανήκαν σε άνδρες και γυναίκες που άλλου πέθαναν με στραγγαλισμό, άλλοι με βαριά χτυπήματα στο κεφάλι, ένα νήπιο 2-4 ετών βρέθηκε διαμελισμένο όπως και ένα μεγαλύτερο παιδί 4-8 ετών. Όλα αυτά είναι οι ίδιες ενδείξεις που συναντά κανείς σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο σε Κελτικούς ανασκαφικούς χώρους. Οι τελετές αυτές συνδέονται με την Μαντική, διότι είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι θρησκευτικοί αρχηγοί των Κελτών Δρυίδες ήσαν μάντεις οι οποίοι τελούσαν ανθρωποθυσίες με σκοπό να προβλέψουν τα μελλούμενα παρατηρώντας τις κινήσεις των θανόντων θυμάτων (!!!). Οι θυσίες γίνονταν κατά τον μήνα Νοέμβρη όπου οι Κέλτες ποιμένες γιόρταζαν την επιστροφή των κοπαδιών τους από τους καλοκαιρινούς βοσκότοπους. Τότε θανάτωναν τα πιο αδύναμα ζώα τα οποία δεν θα άντεχαν στο ψύχος του χειμώνα. Κατά την εορτή αυτή θεωρούσαν ότι τα σύνορα μεταξύ ορατού και αόρατου κόσμου ήταν εύκολα διαβατά οπότε και η σχέση του παρόντος με το μέλλον γινόταν διάφανη. Ήταν λοιπόν και η κατάλληλη στιγμή για την εφαρμογή της μαντικής από τους Δρυίδες.

ΡΩΜΑΙΟΙ


Η ανθρωποθυσία κατά τους κλασσικούς χρόνους θεωρούνταν ξένο και παρείσακτο έθιμο για την ρώμη, του οποίου καταλυτής φέρονταν ο Νουμάς, κατάλοιπα δε αυτής θεωρούνται τα στοιχεία των μεταγενέστερων χρόνων στης τελετής των Αργείων (Argei), Μανίων (Mania), της λατρείας των εφοδίων Λαρήτων (Lares Compitales), των εφεστίων (lares) θεών θυσίαζαν παιδιά και αργότερα ανδρείκελα, της αφιερώσεως (devotio), της consecration capitis κ.α.. Οι Εστιάδες παρθένοι και ιερείς εκρύμνυζαν από γέφυρα ανθρώπους εις τον ποταμό Τίβερη. Θυσία μπορεί να θεωρηθεί και η εξόντωση της Αρτέμιδος Νεμέας (Diana Nemorensis). Από τον Πλούταρχο (222 π.Χ.) και τον Λίβιο (216 π.Χ.) μνημονεύονται θυσίες Ελλήνων και Γαλάτων που τάφησαν ζωντανοί στην Αγορά των Βοών (forum Boaricum) της Ρώμης.
Ο Αύγουστος Οκτάβιος θυσίασε προς τον θεοποιημένο Ιούλιο Καίσαρα 400 ιππότες και γερουσιαστές ρωμαίους του αντίπαλου πολιτικού κόμματος. Επί Καίσαρα οι ιερείς του Άρεως θυσίαζαν 2 άνδρες κάθε έτος στο πεδίο του Άρεως. Ο Νέρωνας φοβήθηκε έναν κομήτη και θυσίασε πολλούς πατρικίους Ρωμαίους. Ο Αντίνοος θυσίασε τον εαυτόν του για τον αυτοκράτορα Ανδριανό. Ο αυτοκράτορας Κόμμοδος θυσίασε άνδρες με τα ίδια του τα χέρια κατά τις τελετές των μυστηρίων του Μίθρα (Εις το Μιθριδατισμό θυσιάζονταν πολλοί άνθρωποι και είναι μια θρησκεία που εξυμνείται από τους σημερινούς Εθνικούς ! ! !). Ο Ηλιόβαλος ζήτησε από όλη την Ιταλία παιδιά αριστοκρατικών οικογενειών για να τα θυσιάσει ει την ρώμη κατά τα Συριακά Μυστήρια. Επίσης έχουμε θυσίες Μονομάχων σε διάφορες κηδείες αριστοκρατών ή πλούσιων οικογενειών ή αυτοκρατόρων π.χ θυσιάστηκαν 50 μονομάχοι στην κηδεία του Μάρκου Ουαλερίου το 200 π.Χ. και 44 μονομάχοι το 216 π.Χ. στην κηδεία του Μάρκου Λέπιδου. Εδώ οι θυσίες, όπως και στην Ελλάδα, σιγά - σιγά θα εξοβελίζονται από την Εθνική λατρεία και οριστικά θα καταργηθούν με διάταγμα το 97 π.Χ. αλλά οι Πατέρες βεβαιώνουν ότι και μέχρι τον Δ΄ αιώνα το αίμα έτρεχε άφθονο μπρος από το είδωλο του Λατίου Διός. 

Και από εδώ:

ΑΡΧΑΙΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ

Ξεχωριστοί τόποι λατρείας δεν υπάρχουν στην αρχαία Γερμανία. Ένας βωμός στηνόταν στην όχθη ενός ποταμού ή μιας λίμνης, στην κορυφή ενός λόφου ή στην καρδιά ενός πυκνού δάσους και αυτό αρκούσε. Αναφέρεται η περίπτωση των Semnones, παρακλάδι των Σουηβών, οι οποίοι λατρεύουν τον Alfadir, μέσα σε αρχαίο και ανήλιαγο δάσος, ιερό γι' αυτούς, στην περιοχή του Βρανδεμβούργου. Για την τελετή συγκεντρώνονταν αντιπρόσωποι από όλα τα γένη των Σουηβών και κατά την διάρκειά της τελούνταν ανθρωποθυσίες. Τέτοιου είδους θυσίες απαιτούσε και η λατρεία του Wuotan από τις άλλες φυλές, ενώ υποδεέστεροι δαίμονες αρκούνταν στις θυσίες ζώων.
Κατά τον Walter Perry (The Franks, σελ.27) το φρικτό αυτό έθιμο συνεχίστηκε, σε κάποιες περιπτώσεις και από τους Φράγκους, όσους δεν μεταστράφηκαν στον Χριστιανισμό, κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα. Την πληροφορία αυτή επιβεβαιώνει η επιστολή του Αγίου Βονιφατίου στον πάπα Γρηγόριο Β' το 724 μ.Χ. Στην επιστολή αυτή ο ιεραπόστολος των Σαξόνων, αναφέρει στον Ρωμαίο Ποντίφικα την πορεία του έργου του και ζητά συμβουλές για την παραπέρα δράση του. Ένα από τα θέματα τα οποία θίγει, αφορά την πώληση σκλάβων στους ειδωλολάτρες για θυσία. Ο πάπας του ζητά να απαγορεύσει αυτή την συνήθεια και όσοι από τους νεοφώτιστους Γερμανούς την πράττουν να επιτιμηθούν με επιτίμια ανάλογα της ανθρωποκτονίας (M. Tangl, Die Briefe des heiligen Bonifatius und Lulus, εν Monumenta Germaniae Historica, Epistolae Selectae, Band 1, epistolae 28, Berlin 1916).

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Διασκεδαστικό το κείμενο. Ας μας έλεγε ο Βελιμίροβιτς ποιος ήταν ακριβώς και ο πολιτισμός των Σέρβων πριν έρθουν σε επαφή με το Βυζάντιο. Μήπως έκαναν και αυτοί ανθρωποθυσίες και έτρωγαν χαρούπια;¨Ελεος, πια. Εκτός από το ότι το κείμενο είναι εξόχως αντιχριστιανικό θεωρώντας άρρωστους όσους δεν είναι...Σέρβοι, είναι και χαμηλής ιστορικής αξιοπιστίας.

Emeritus

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Κάνετε λάθος. Ο πολιτισμός των Σέρβων -και των Ελλήνων και όλων των λαών, ας μου επιτραπεί να πω- ήταν αυτός, με παραλλαγές, πριν έρθουν σε επαφή με το χριστιανισμό, όχι με το Βυζάντιο ή με κάθε Βυζάντιο.
Και το Βυζάντιο, φυσικά, από το χριστιανισμό πήρε τα ηθικά στοιχεία του και σε πολύ μεγάλο βαθμό και τα πολιτισμικά. Πέρα από το χριστιανισμό, και τον πνευματικό και ηθικό αγώνα των χριστιανών (αγίων και απλών ειλικρινών πιστών), ήταν ένα κράτος γεμάτο αμαρτία.
Το κείμενο (γραμμένο στο Νταχάου μέσα στο Β΄ Παγκ. Πόλεμο, άρα κείμενο πόνου) δεν βλέπω πού λέει ότι είναι άρρωστοι όσοι δεν είναι Σέρβοι. Ο σύγχρονος άνθρωπος γενικά έχει αρρωστήσει, στο βαθμό που εγκατέλειψε το χριστιανικό δρόμο και θεοποίησε τον εαυτό του & τα πάθη του. Οι Σέρβοι είναι ένα ορθόδοξο έθνος που κλήθηκε & καλείται να διαλέξει, όπως κι εμείς και άλλα έθνη, ανάμεσα στο Θεό και τον άθεο μοντέρνο και μεταμοντέρνο πολιτισμό.
Και οι Έλληνες μιλάμε για το έθνος μας ως για ένα χριστιανικό έθνος και συχνά λέμε -ορθώς- ότι έχουμε το θησαυρό της Ορθοδοξίας και πρέπει να τον μεταδώσουμε στους ετερόδοξους Ευρωπαίους, για τη σωτηρία τους, αφού φυσικά τον ανακαλύψουμε οι ίδιοι ξανά. Το ίδιο λέει ο άγιος για το δικό του έθνος. Και καλά κάνει. Κατά την άποψή μου, εννοείται.
Ό,τι γράφει για τους Σέρβους ισχύει και για τους Έλληνες και κάθε ορθόδοξο έθνος.
Έτσι το βλέπω φυσικά από αυτό το ταπεινό μπλογκονήσι, με μάτια που προσπαθούν να είναι πνευματικά. Έκαστος δικαιούται να έχει την άποψή του.
Σας ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως σε αυτήν την αντιχριστιανική άποψη. Ούτε πιστεύω πως το κείμενο το έγραψε στο Νταχάου. Πάντοτε από προσωπική σκοπιά, εννοείται. Τι θα πει "ορθόδοξο έθνος"; Η Ορθοδοξία έχει αμέτρητους αγίους που προέρχονται από τη Δύση, κάποιοι από αυτούς με σημαντικό έργο για την καταγραφή του δόγματος. Θα γίνω κουραστικός αν αρχίσω τις αναφορές.Από πότε όλοι αυτοί δεν ανήκουν σε "Ορθόδοξο έθνος"; Ο άγιος Viktor, (Γερμανός παρακαλώ) μαρτύρησε στην πόλη Xanten τη Ρηνανίας πριν καν οι Σέρβοι μάθουν κατά που πέφτει η Κων/πολη. Πρέπει να καταδικάσουμε το έθνος τους λόγω πολεμικών συρράξεων, για τις οποίες δεν ευθύνεται η χριστιανική πίστη; ¨Ελεος πια. Οι Σέρβοι θρησκεύουν σε ποσοστό 20% με 25% και πολύ βάζω ενώ οι Ρώσοι άντε 17%. Ξαναρωτώ, τι θα πει "ορθόδοξο έθνος"; Αυτά είναι σλαβικές αγκυλώσεις και μεσσιανισμοί. Αφήστε που στο βάθος είναι απλά εκκλησιολογική αίρεση! Ούτε έχουμε το καθήκον να το μεταδώσουμε σε κανέναν. Συγνώμη για το ύφος μου αλλά οι Ρώσοι και οι Σέρβοι, ως λαός, δεν έχουν καμιά σχέση με τον χριστιανισμό παρά επιδερμική. όπως είπε και ένας δικός τους, ο Λόσκι:"Η Ορθοδοξία είναι στο βάθος ελληνική υπόθεση και μόνο." Σας ευχαριστώ.

Emeritus

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Σας ευχαριστώ για το σχόλιό σας.
Δεν αρνείται κανείς την ύπαρξη και τη σημασία των ορθόδοξων αρχαίων αγίων της δύσης, και εδώ έχουμε κάνει πολλές αναφορές.
Με το σχίσμα όμως η δύση αποχώρησε από την ορθοδοξία. 1000 χρόνια τώρα δεν είναι πια ορθόδοξα τα έθνη της δύσης, ενώ πλέον βρισκόμαστε και σε εποχή μαζικής αποστασίας από το χριστιανισμό (έκφραση του γέροντα Σωφρόνιου - ελπίζω να μην το απορρίπτετε κι αυτόν, καθότι Ρώσος).
Οι Έλληνες επίσης έχουμε χάσει την πίστη μας σε μεγάλο βαθμό, αλλά ακόμη κρατιώμαστε σε κάποιο -μεγάλο;- βαθμό και υπάρχουν και άγιοι της εποχής μας. Τα σλαβικά έθνη υπέστησαν την αθεϊστική λαίλαπα του κομουνισμού που στοίχισε την πίστη σε αμέτρητους ανθρώπους, αλλά και ανέδειξε αμέτρητους νεομάρτυρες. Οι ιστορικές αυτές συνθήκες πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν. Άλλωστε και ο άγ. Νικόλαος Βελ. επισημαίνει αυτή την αλλοτρίωση, την έκπτωση από την πίστη, που αναφέρετε κι εσείς.
Κατά τα άλλα, υπάρχουν & προσωπικές τοποθετήσεις καθενός, όπως κι εσείς αναφέρετε. Δεν αλλάζει όμως το ότι η Ευρώπη έλαβε μεγάλα δώρα από το Χριστό (οι αρχαίοι άγιοι των δυτ. λαών είναι η απόδειξη), ότι πλέον τον έχει εκτοπίσει -σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ' όσο την εποχή του αγ. Νικολάου Βελ.- και ότι πληρώνει τις συνέπειες...
Αυτές τις συνέπειες τις πληρώνουμε κι εμείς βέβαια μια και είμαστε δεμένοι στο άρμα της δύσης για τα καλά πλέον. Είχαμε κι εμείς πολιτισμό κάποτε, και είχαμε και Χριστό - τώρα νομίζω τα ψάχνουμε και τα δύο. Ή όχι;

Ανώνυμος είπε...

Σχίσμα δεν υπήρξε ποτέ. Μέχρι τον 13ο αιώνα οι δυτικοί έχουν πλήρη κοινωνία, ακόμη και σε μονές του Άθωνα. Ο όρος "σχίσμα" είναι δυτική εφεύρεση με την οποία υποννοούν απλά πως δεν υπάρχουμε (εκκλησιολογικώς). Για εμάς όμως αυτοί υπάρχουν. Οπότε χρησιμοποιούμε τον όρο "διακοπή κοινωνίας". Εύκολα μπορεί να το δει αυτό κάποιος από τους τίτλους των Επισκοπών μας εκεί όπου υπήρχε παλαιά δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Ρώμης: Λέμε "Μητροπολίτης Βοστώνης" (παραδοσιακό έδαφος του Οικ. Πατριαρχείου)αλλά ποτέ δεν λέμε "Μητροπολίτης του Aachen", διότι το Aachen έχει (για μας) μητροπολίτη-αρχιεπίσκοπο. Απλά εμείς δεν είμαστε σε κοινωνία μαζί του. Η αποδοχή λοιπόν του όρου "σχίσμα" ζημιώνει μόνο εμάς. Αν δείτε τα παραδοσιακά τραγούδια που περιγράφουν την ¨Αλωση, δεν λένε κουβέντα για τη..Ρωσία (της οποίας οι εκκλησιαστικές πένες ούτε καν συγκινήθηκαν από την πτώση της Βασιλεύουσας) αλλά για την...καταραμένη "Φραγκιά" ως καταφύγιο εκκλησιαστικό:"Μόν'στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να ρτούνε τρία καράβια
Το να να πάρει το Σταυρό και τ'άλλο το Βαγγέλιο,
Το τρίτο,το καλύτερο,την ΄Αγια Τράπεζά μας,
Μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη μαγαρίσουν».
Η Δέσποινα ταράχτηκε ,κι εδάκρυσαν οι εικόνες."
Δεν μπορούμε απλά να διαγράφουμε 1000 και παραπάνω έτη ενωμένης εκκλησιαστικής παράδοσης. Για να μην αναφέρω την αντίφαση της Σερβικής Εκκλησίας, η οποία από τη μια μας προβάλλει αντιδυτικά πρότυπα αλά Βελιμίροβιτς και από την άλλη έχει τον Πατριάρχη της να δηλώνει (πέρισυ στη Βιέννη) πως η ένωση με την Δύση είναι επιτακτική ανάγκη!!Αποφασίστε, Σέρβοι πατέρες!!Συντονιστή του blog, δεν διαφέρουν οι απόψεις μας, απλά εγώ προσπαθώ να μην παρασύρομαι από μεγαλοστομίες, άκριτες γενικεύσεις και τζάμπα μαγκιές, διότι στη ζωή μου σχεδόν όλοι αυτοί που πρωτοστάτησαν σε "ανένδοτες ομολογίες πίστεως" αποδείχτηκαν κενοί και απαξιώ και να τους φέρω στη μνήμη μου. Δε πα να διαβάζουν χιλιάδες άνθρωποι τα (χαμηλής αξίας, κατά την ταπεινή μου) γραπτά του κάθε Βελιμίροβιτς. Από τη στιγμή που δεν παίρνουν στα σοβαρά την πίστη τους, δεν λογίζονται ως εκκλησία για μένα. Από τη στιγμή που δεν έχουν ενοριακή συνείδηση αλλά μόνο του "μοναστηριακού τουρίστα" (ξέρετε τι εννοώ), δεν πρόκειται να συνεχίσουμε ως εκκλησία αλλά ως φολκλόρ (στην καλύτερη) ή να εξαφανιστούμε (στην χειρότερη). Ας πολεμήσουμε να φέρουμε τον κόσμο κοντά (όχι τοπικά)στην Εκκλησία, στο Χριστό και στο σταυροαναστάσιμο μήνυμά Tου και ας αφήσουμε τη Δύση να βρει μόνη της το δρόμο, είτε για τον Χριστό, είτε για την ολική πτώση. Σας ευχαριστώ που με ανέχεστε.

Emeritus