ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

Θυσίες Παιδιών!... Ή: Γιατί επείγει να μεταδοθεί η Ορθοδοξία στη Λατινική Αμερική!...

...όσο το δυνατόν ταχύτερα και πλατύτερα!

ΒΙΝΤΕΟ ΣΟΚ: Θάβουν ζωντανά παιδιά, ως ανθρώπινη θυσία, στον Αμαζόνιο! 


Εισαγωγή του blog μας: Κάποιοι πιστεύουν και διαδίδουν πως οι ορθόδοξοι ιεραπόστολοι που μεταδίδουν το ευαγγέλιο στους ιθαγενείς των διαφόρων ηπείρων, στην πραγματικότητα τους αλλοτριώνουν, απομακρύνοντάς τους από τις παραδόσεις και τον πολιτισμό τους. Φέρονται δηλαδή ως πολιτισμικοί ιμπεριαλιστές και γίνονται προπομποί των οικονομικών και πολιτικών ιμπεριαλιστών, των σύγχρονων αποικιοκρατών, που εκμεταλλεύονται, βασανίζουν και καταστρέφουν τους αυτόχθονες πληθυσμούς σε όλη τη Γη (ακόμη κι εδώ, στις "ανεπτυγμένες" χώρες).
Η κατηγορία αυτή δεν είναι αληθινή. Η "ιεραποστολή" των δυτικών χωρών (που μετέφερε τον αιρετικό χριστιανισμό του παπισμού και του προτεσταντισμού) πράγματι λειτούργησε έτσι και ίσως έτσι λειτουργεί ακόμη και σήμερα. Όχι όμως η Ορθόδοξη Ιεραποστολή, που αγωνίζεται με φτωχά μέσα να μεταλαμπαδεύσει το μήνυμα αγάπης του Χριστού στους ιθαγενείς πολιτισμούς. Λάθη γίνονται, από υπερβάλλοντα ζήλο ορισμένων ιεραποστόλων, που νομίζουν πως μαζί με την Ορθοδοξία πρέπει να μεταφέρουν και την ελληνικότητα. Όμως, στην πραγματικότητα, η Ορθόδοξη Εκκλησία βοηθάει τους ιθαγενείς λαούς να διατηρήσουν τον πολιτισμό τους, απορρίπτοντας μόνο τις απάνθρωπες πρακτικές που ταλαιπωρούσαν και τους ίδιους χιλιάδες χρόνια, όπως η μαγεία, η λατρεία πονηρών πνευμάτων και οι ανθρωποθυσίες!

   
Αναστάσιμη λειτουργία στη Γκάνα. Δες και εδώ πώς κοινωνούν οι ορθόδοξοι αδελφοί μας στη Ζάμπια.

Στο αφιέρωμά μας Ιερείς της Μαύρης Αφρικής (στο κεφάλαιο "Ιεραποστολή ή Ιμπεριαλισμός;") θα βρείτε αναφορές για το ανθρώπινο αίμα που χύνεται στη σύγχρονη Αφρική από τους μάγους και που - ανεξάρτητα αν πιστεύετε ότι υπάρχει μαγεία ή όχι - πρέπει να σταματήσει, και σταματάει όταν έρχεται εκεί ο Χριστός, με τον απλό και ταπεινό τρόπο της Ορθοδοξίας, χωρίς βία, χωρίς αλλοτρίωση. 
Διαβάστε επίσης αυτό το άρθρο-μελέτη του κ. Ιωάννη Λάππα για τη σχέση του π. Κοσμά του Κογκό με την κοινωνία και την κουλτούρα της Αφρικής, το σεβασμό του σ' αυτά και τον τρόπο του για τη μεταλαμπάδευση του μηνύματος του Χριστού στους αρχαίους και σεβάσμιους λαούς της. Εκεί, παρατίθεται μεταξύ άλλων η άποψη του π. Κοσμά: "Δεν χρειάζεται να μπολιάσουμε τον δικό μας πολιτισμό στο αφρικανικό σώμα με όλα τα παρεπόμενα καρκινώματα. Ο Αφρικανός έχει δικόν του, πολύ αξιόλογον πολιτισμό, δική του κοινωνικότητα. Πρέπει όμως ο ιεραπόστολος να κοπιάση πολύ, να τον ανακαλύψη και να τον εκχριστιανίση" ["Ν": εννοείται, αφαιρώντας ό,τι έρχεται σε αντίθεση με το  χριστιανικό μήνυμα αγάπης και σχέσης με τον Τριαδικό Θεό].

Κι ερχόμαστε τώρα στη Λατινική Αμερική!

Η υποδοχή του Ορθόδοξου Μητροπολίτη Μεξικού στη Γουατεμάλα (από εδώ)

Έχει γίνει γνωστό μέσω του Διαδικτύου πως 500.000 Ιθαγενείς της Γουατεμάλας προσήλθαν στην Ορθοδοξία, μετά από προβληματισμό και αναζήτηση για το ποιες είναι οι αρχαίες, αυθεντικές πηγές του χριστιανισμού.
Ιδού αναλυτικά άρθρα για το μεγάλο αυτό θέμα, ένα αληθινό θαύμα του Αγίου Πνεύματος, όπως εύστοχα χαρακτηρίστηκε:

Λατινική Αμερική: λαοί που αναζητούν την Ορθοδοξία
Γουατεμάλα : Από το ρωμαιοκαθολικισμό και το “χαρισματικό κίνημα” στην Ορθόδοξη Εκκλησία ! The explosive growth of Orthodoxy in Guatemala and Southern Mexico.
Οι προσωπικές (δικές μας) ευθύνες για το έργο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στα Έθνη (με αφορμή ένα γεγονός στη Γουατεμάλα).
Latin America: Peoples in Search of Orthodoxy

Ορίστε και η ιστοσελίδα της Ορθόδοξης Μητρόπολης Μεξικού και Κεντρικής Αμερικής.

Ο μητροπολίτης Μεξικού Αθηναγόρας γράφει σχετικά:


Όπως στα χρόνια των διωγμών οι Χριστιανοί ζούσαν στις κατακόμβες περιμένοντας, προσκαρτερώντας την ημέρα που ελεύθερα θα μπορούσαν να λατρέψουν τον Τριαδικό Θεό, έτσι και σε εμάς εδώ σε όλες τις Χώρες της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής, για δεκαετίες αναρίθμητες ομάδες ανθρώπων, που εγκατέλειψαν την Καθολική Εκκλησία περίμεναν το αγκάλιασμα της Ορθοδοξίας.
Μια τέτοια μεγάλη ομάδα στην Γουατεμάλα, πριν μερικούς μήνες, κτύπησαν τη θύρα της Μητρόπολής μας, ζητώντας να τους δεχθούμε στους κόλπους της κανονικής Εκκλησίας. Δεν τους ήξερα. Δεν γνώριζα καν ότι υπήρχαν. Και πράγματι σ’ αυτόν τον αχανή χώρο των είκοσι κρατών, της δικαιοδοσίας της Ιεράς Μητρόπολης Μεξικού είναι αδύνατον να τους γνωρίζουμε όλους. Αυτοί όμως, πριν από είκοσι χρόνια, είχαν ιδρύσει μία δική τους αντικανονική Ορθόδοξη Εκκλησία. Χωρίς ασφαλώς να γνωρίζουν καλά τί σημαίνει αυτό που έκαναν, και προσπαθούσαν να βιώσουν. Ζούσαν λαθεμένα, με έναν δικό τους τρόπο, μία «ορθόδοξη» λατρευτική ζωή. Ήξεραν και ήθελαν την Ορθοδοξία. Ήξεραν ότι η δική μας Εκκλησία έχει την αληθινή πίστη, ότι τους ανήκει η Ορθόδοξη διδασκαλία και τρόπος ζωής. Πίστευαν ότι μόνο σ’ αυτήν θα εύρισκαν τον Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστό. Έτσι, για είκοσι χρόνια, βάδιζαν ένα δρόμο με την ελπίδα ότι θα έφθαναν στην αλήθεια. Γνωρίζοντας δε ότι έπρεπε να μνημονεύουν κάποιο Δεσπότη, σε όλες τις ακολουθίες τους, τα τελευταία δέκα χρόνια μνημόνευαν τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη.
Μετά από είκοσι χρόνια, ήλθε «το πλήρωμα του χρόνου». Ψάχνοντας, πριν λίγους μήνες, έμαθαν πως στο Μεξικό υπάρχει ο κανονικός Μητροπολίτης και μια Μητρόπολη του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Με βρήκαν και κτύπησαν την πόρτα αιτούμενοι να τους δεχθώ. Έστειλα δύο ιερείς να τους γνωρίσουν και να διαπιστώσουμε ποιοί είναι και εάν η επιθυμία τους είναι σοβαρή και βάσιμη. Εξεπλάγην. Επρόκειτο για μια ομάδα με περισσότερους από 500.000 ανθρώπους, με 338 εκκλησίες και παρεκκλήσια, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι ιθαγενείς της Γουατεμάλας, και μάλιστα της αρχαίας φυλής των Μάγια. Ζουν μέσα στα βουνά και τις απέραντες πεδιάδες της χώρας και στις νότιες ακόμα πόλεις του Μεξικού. Έκανα τον σταυρό μου και ευχαρίστησα την Παναγία για αυτό το θαύμα. Τώρα καταλαβαίνω πλήρως, τί εννοούσε ο μέγας βυζαντινολόγος και ιστορικός του προηγούμενου αιώνα, Στήβεν Ράνσιμαν, όταν έγραφε ότι «η τρίτη χιλιετηρίδα ανήκει στην Ορθοδοξία». Τώρα καταλαβαίνω τα λόγια ενός ευγενούς Μεξικανού, καθηγητού Πανεπιστημίου και πιστού της Εκκλησίας μας, όταν μου είπε: «Σεβασμιώτατε, η Ορθοδοξία είναι σαν ταιριαστό παπούτσι για μας τους Λατινοαμερικάνους, αρκεί να ξέρετε πώς να μας το φορέσετε».

Ορθόδοξες μοναχές της Γουατεμάλας, πριν την πρόσφατη ομαδική μεταστροφή (από εδώ)

Και τώρα ας θέσουμε το ερώτημα: είναι ανάγκη να μεταφερθεί η Ορθοδοξία στη Λατινική Αμερική; Και, αν ναι, πόσο επείγουσα ανάγκη είναι;
Pic 5: Sculpture of Tlaloc
Ο αιμοβόρος Τλάλοκ (από εδώ)
Ξέρουμε πως οι λαοί της Λατινικής Αμερικής διαθέτουν σοφία και αρχαία ιστορία. Ξέρουμε όμως επίσης πως οι παραδοσιακές θρησκείες τους ήταν και είναι μπερδεμένες και πως πολλές φορές περιελάμβαναν και λατρεία σκοτεινών πνευμάτων, με ανθρώπινα θύματα. Δυστυχώς, δεν έχουν χαθεί εντελώς αυτές οι απάνθρωπες παραδόσεις. Και σ' αυτές προστίθεται το "χαρισματικό κίνημα", δηλαδή "χριστιανικές" σέκτες με εκατομμύρια οπαδούς, που πέφτουν σε έκσταση και κάνουν το σώμα τους όχημα για να μπαινοβγαίνουν κυριεύοντάς τους διάφορα πνεύματα (δήθεν "το Άγιο Πνεύμα")...
Είτε πιστεύεις στο Χριστό λοιπόν, αδελφέ, είτε όχι, να ξέρεις πως η Ορθοδοξία στη Λατινική Αμερική (όπως και σ' όλες τις χώρες του κόσμου, αλλά και στη δική σου χώρα, απ' όπου κι αν είσαι) έχει να παλέψει με υπεράνθρωπους σκοτεινούς εχθρούς, να γιατρέψει πολλές πληγές και να φέρει το φως και την αγάπη σε εκατομμύρια ανθρώπους που βασανίζονται χιλιάδες χρόνια τώρα από απάνθρωπα έθιμα, στα οποία προστίθενται και νέα, εξίσου νοσηρά (όπως το "χαρισματικό κίνημα", δηλ. ο πεντηκοστιανισμός). Αντί γι' αυτά τα νοσηρά φαινόμενα, η Ορθοδοξία - η θεραπευτική αγωγή της ψυχής - διδάσκει το δρόμο προς την αγιότητα. 
Αν λοιπόν θέλεις να βοηθήσεις αυτούς τους ανθρώπους, βοήθησε την Ιεραποστολή της Ορθοδοξίας. Δεν εννοώ να δώσεις λεφτά. Βοήθεια είναι και μια θερμή προσευχή ή ένα κεράκι. Αν είσαι πρόθυμος να κάνεις και κάτι άλλο, πολύ απλό, δες εδώ & εδώ.

Ορίστε τώρα το κύριο μέρος του post μας (Θάβουν ζωντανά παιδιά, ως ανθρώπινη θυσία, στον Αμαζόνιο), από εδώ.

Κάθε χρόνο δεκάδες παιδιά θάβονται ζωντανά στον Αμαζόνιο ως θυσία… έτσι ώστε να έρθει η ευημερία στη φυλή τους.
Οι εικόνες που ακολουθούν είναι ιδιαίτερα σκληρές.

"Νεκρός": Πρόκειται για αναπαράσταση με ηθοποιούς κι όχι για αληθινή τελετουργία, που θα ήταν άλλωστε εγκληματικό να κινηματογραφηθεί αντί να εμποδιστεί. Kαι πάλι όμως το βίντεο μού προκαλεί φρίκη.

 
Για του λόγου το αληθές, διαβάστε και αυτό:
Girl survived tribe's custom of live baby burial

Περιληπτικά το αγγλόφωνο ρεπορτάζ του παραπάνω post:

Ενα παιδάκι, η Hakani ("χαμογελο"), στα 2 της χρόνια δεν μπορούσε ακόμα να μιλήσει η να περπατήσει.
Στην φυλή της θεωρείται πως οποιοδήποτε παιδάκι είναι ανάπηρο δεν έχει ψυχή και άρα μπορούν να το σκοτώσουν σαν ζώο.
Οι ηγέτες της φυλής διέταξαν τους γονείς της να την σκοτώσουν. Οι γονείς προτίμησαν να αυτοκτονήσουν.
Το βάρος της απόφασης έπεσε τότε στον 15χρονο αδελφό της.
Αυτός έσκαψε έναν λακκο και την χτύπησε στο κεφάλι για να μείνει αναίσθητη.
Ομως καθώς την τοποθετούσε στον λάκκο ξύπνησε και δεν μπόρεσε να την θάψει ζωντανή.
Κατόπιν προσπάθησε να την σκοτώσει ο παππούς με ένα βέλος. Δεν τα κατάφερε και αμέσως μετά προσπάθησε και αυτός να αυτοκτονήσει λόγω ενοχών.
Τελικά το παιδάκι το παράτησαν μόνο στην ζούγκλα, σαν ζώο, για ΤΡΙΑ χρόνια και έζησε γιατί του πήγαινε κρυφά τροφή ο αδελφός.
Οταν το ζευγος Σουζούκι βρήκαν την μικρή ήταν σε άθλια κατάσταση, φωτο αριστερα.
Ζήτησαν απο υπηρεσία υγείας της Βραζιλίας (funasa) να πάρουν αυτοί το κοριτσάκι, αρχικά δεν τους το έδιναν γιατί θεωρείτο "ασεβεια στον πολιτισμό της φυλής" (!!!). Τους προειδοποίησαν πως αν έπαιρναν το κοριτσάκι, μπορεί να ετρωγαν μήνυση (!!!).
Αλλά οι Σουζούκι κυνήγησαν την υπόθεση, τους απείλησαν και τελικά τους άφησαν να πάρουν το κοριτσάκι.
Το κοριτσάκι έπασχε τελικά απο υποθυρεοϊδισμό και μετά απο έναν χρόνο φροντίδας με τους Σουζούκι μπόρεσε και να περπατήσει και να μιλήσει, ενώ τώρα παρακολουθεί κανονικό σχολείο μαζί με τα άλλα παιδάκια.

Επισκεφτείτε, αν θέλετε, και τις ενότητές μας Ινδιάνοι, Άγιοι Αμερικής & Ορθόδοξες ρίζες στη Δύση. Ο Θεός μαζί σας/μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: