ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

(ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ)

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Η Επανάσταση μιας Γυναίκας: αγία Φιλοθέη η Αθηναία, † 19 Φεβρουαρίου 1589


Ο τίτλος του post προέρχεται από ένα παλιό βιβλίο για την αγία Φιλοθέη, που όμως δε μπόρεσα να το βρω. Θ' αναφερθούμε σήμερα, πρώτα ο Θεός, σε δυο νεομάρτυρες, που ιδιαίτερα με συγκινούν. Ας έχετε όλοι τις πρεσβείες τους, αδελφοί/αδελφές, ό,τι κι αν πιστεύετε ή "δεν πιστεύετε"...

Άγιος Βαλέριος Γκαφένκου (18 Φεβρ.)

Ο άγιος Βαλέριος Γκαφένκου φυλακίστηκε σε ηλικία 20 ετών από το αθεϊστικό καθεστώς της Ρουμανίας και πέθανε για τη χριστιανική του πίστη στις 18 Φεβρουαρίου 1952, αφού είχε αξιωθεί να δει την Παναγία και να φτάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο πνευματικής ζωής. 
Με τη στάση ζωής του έγινε όχι μόνο άγιος και μάρτυρας, αλλά και ένας δάσκαλος της ορθόδοξης αγάπης, πραότητας και αγιότητας σε καιρούς φοβερά δύσκολους και θανατηφόρα επικίνδυνους! Η μελέτη της ζωής και των λόγων του είναι απόλυτα απαραίτητη για την εποχή μας, που τόσο βασανίζεται από τις αδυναμίες μας.
To συγκλονιστικό βιογραφικό του δες εδώ, καθώς και μετά τη μέση αυτού του post (και ένα σοβαρό αφιέρωμα γι' αυτόν, στ' αγγλικά).


Η αγία Φιλοθέη η Αθηναία (19 Φεβρ.)


Είναι η Γυναίκα που έκανε μόνη της μια επανάσταση ενάντια στον κατακτητή, την εποχή της Τουρκοκρατίας, στην Αθήνα του 16ου αιώνα.
Μια επανάσταση όχι με τη βία, αλλά με πνευματική καλλιέργεια και έργα υποδομής (π.χ. πηγάδια), προσφορά μόρφωσης στο λαό (ιδίως στις κοπέλες και γυναίκες) και στέγης και περίθαλψης σε κακοποιημένες γυναίκες και σκλάβες. Το τελευταίο έκανε τους Τούρκους να εισβάλουν δύο φορές στο μοναστήρι της (κέντρο ανθρωπιστικής προσφοράς), και τη δεύτερη φορά την ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου.
Αργότερα το σώμα της βρέθηκε άφθαρτο και φυλάσσεται σε μαρμάρινη λάρνακα μέσα στο μητροπολιτικό ναό Αθηνών (όπως και το άφθαρτο σώμα του αγίου Γρηγορίου Ε΄, πατριάρχη ΚΠόλεως, που κρέμασαν οι Τούρκοι το Πάσχα του 1821 [αξίζει να δεις γι' αυτόν εδώ]).
Προς τιμήν της αγίας ή με αφορμή διάφορα ανθρωπιστικά έργα της, έχουν πάρει το όνομά τους συνοικίες της Αθήνας όπως η Φιλοθέη, η Καλογρέζα και το Ψυχικό.
Έτσι, η αγία Φιλοθέη συναντά όλες τις μεγάλες αγίες της φιλανθρωπίας (και τις σύγχρονες γυναίκες με παρόμοιες ανησυχίες), όπως οι νεότερες αγίες Ελισάβετ Θεοδώροβνα και Μαρία Σκόμπτσοβα, η Γερόντισσα Γαβριηλία κ.ά.
Δες βιογραφία της εδώ από την Ομάδα Γυναικών "Αγάζηλος". Και ένα εξαιρετικό κείμενο γι' αυτήν από μια άλλη σπουδαία, κατά τη γνώμη μου, Γυναίκα, την κυρία Γαλάτεια Γρηγοριάδου Σουρέλη. Οι ευχές των αγίων να σας συνοδεύουν, καθώς & όλο τον κόσμο, αδελφοί.
Για τη θέση της Γυναίκας στο χριστιανισμό δες το άρθρο Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα.

Βιογραφία της αγίας Φιλοθέης από εδώ:

Η Αγία Φιλοθέη γεννήθηκε το έτος 1522 μ.Χ. στην τουρκοκρατούμενη τότε Αθήνα. Οι ευσεβείς γονείς της ονομάζονταν Άγγελος και Συρίγα Μπενιζέλου. Η μητέρα της ήταν στείρα και απέκτησε την Αγία μετά από θερμή και συνεχή προσευχή.

Ο Κύριος που ικανοποιεί το θέλημα εκείνων που Τον σέβονται και Τον αγαπούν, άκουσε την δέησή της. Και πράγματι, μια ημέρα η Συρίγα μπήκε κατά την
συνήθειά της στο ναό της Θεοτόκου για να προσευχηθεί και από τον κόπο της έντονης και επίμονης προσευχής την πήρε για λίγο ο ύπνος. Τότε ακριβώς είδε ένα θαυμαστό όραμα. Ένα φως ισχυρό και λαμπρό βγήκε από την εικόνα της Θεομήτορος και εισήλθε στην κοιλιά της. Έτσι ξύπνησε αμέσως και έκρινε ότι το όραμα αυτό σήμαινε στην ικανοποίηση του αιτήματός της. Έτσι κι έγινε. Ύστερα από λίγο καιρό η Συρίγα έμεινε έγκυος και έφερε στον κόσμο τη μονάκριβη θυγατέρα της.

Μαζί με την Χριστιανική ανατροφή, έδωσαν στην μοναχοκόρη τους και κάθε δυνατή, για την εποχή εκείνη, μόρφωση. Έτσι η Ρηγούλα (ή Ρεβούλα, δηλαδή Παρασκευούλα), αυτό ήταν το όνομά της προτού γίνει μοναχή, όσο αύξανε κατά την σωματική ηλικία, τόσο προέκοπτε και κατά την ψυχή, όπως λέει το συναξάρι της.

Σε ηλικία 14 χρονών, οι γονείς της την πάντρεψαν, παρά την θέλησή της, με έναν από τους άρχοντες της Αθήνας. Αργότερα, αφού πέθαναν οι γονείς και ο σύζυγός της, ήρθε η ώρα να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο πόθο της. Αφιερώνεται εξ ολοκλήρου στον Χριστό, γίνεται μοναχή και παίρνει το όνομα Φιλοθέη.

Κατ' αρχήν, ύστερα από εντολή του Αγίου Ανδρέα του Πρωτόκλητου, τον οποίο είδε σε όραμα, οικοδόμησε ένα γυναικείο μοναστήρι με αρκετά κελιά, στο οποίο και έδωσε το όνομα του Αγίου για να τον τιμήσει. Στο μοναστήρι πρόσθεσε και άλλα αναγκαία οικοδομήματα και εκτάσεις και το προικοδότησε με μετόχια και υποστατικά, που υπερεπαρκούσαν για τη διατροφή και συντήρηση των μοναζουσών.

Το μοναστήρι αυτό του Αγίου Ανδρέα σωζόταν στην Αθήνα, με τη Χάρη του Θεού, επί πολλά έτη μετά την κοίμηση της Αγίας και ήταν πλουτισμένο, όχι μόνο με υποστατικά και διάφορα μετόχια, αλλά και με πολυειδή χρυσοΰφαντα ιερατικά άμφια και σκεύη, απαραίτητα για τις ετήσιες ιερές τελετές και αγρυπνίες. Προπαντός όμως το μοναστήρι σεμνυνόταν και εγκαλλωπιζόταν με το θησαυρό του τιμίου και αγίου λειψάνου της Αγίας, το οποίο ήταν αποθησαυρισμένο και αποτεθειμένο στο δεξιό μέρος του Ιερού Βήματος, όπου και το ασπάζονταν με ευλάβεια όλοι οι Χριστιανοί. Το τίμιο λείψανο της Αγίας σκορπούσε ευωδία, γεγονός που αποτελούσε εμφανή μαρτυρία και απόδειξη της αγιότητας αυτής.

Το παράδειγμά της, λοιπόν, να αφιερωθεί στον Χριστό, το ακολουθούν και άλλες νέες. Σε λίγο διάστημα, η μονή έφθασε να έχει διακόσιες αδελφές. Η μονή της Οσίας Φιλοθέης γίνεται πραγματικό λιμάνι. Εκεί βρίσκουν προστασία όλοι οι ταλαιπωρημένοι από την σκλαβιά. Εκεί οι άρρωστοι βρίσκουν θεραπεία, οι πεινασμένοι τροφή, οι γέροντες στήριγμα και τα ορφανά στοργή.

Η Οσία, παρά τις αντιδράσεις των Τούρκων, οικοδομεί διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα, νοσηλευτήρια, ορφανοτροφεία, «σχολεία διά τους παίδας των Αθηναίων, διά ν’ ανοίξη τους οφθαλμούς αυτών προς την παράδοσιν και την δόξαν των προγόνων των». Πρωτοστατεί σε όλα αυτά τα έργα η ηγουμένη Φιλοθέη. Διδάσκει με τα λόγια και με τη ζωή της. Στηρίζει τους πονεμένους σκλάβους με την προσευχή της. Ιδιαίτερες είναι οι φροντίδες της για να σώσει από τον εξισλαμισμό ή την αρπαγή των Τούρκων τις νέες Ελληνίδες. Το έργο της, κατά βάση εθνικό και θρησκευτικό, ξεπέρασε τα όρια της Αθήνας και έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα. Αδιαφιλονίκητη ιστορική επιβεβαίωση για το έργο αυτό παρέχει η αλληλογραφία της Φιλοθέης με τη Γερουσία της Βενετίας (1583 μ.Χ.), από την οποία ζητούσε οικονομική βοήθεια.

Η όλη όμως δράση της Αγίας Φιλοθέης εξαγρίωσε κάποτε τους Τούρκους. Κάποια στιγμή την συλλαμβάνουν και εκείνη με πνευματική ανδρεία ομολογεί: «Εγώ διψώ να υπομείνω διάφορα είδη βασανιστηρίων για το όνομα του Χριστού, τον οποίο λατρεύω και προσκυνώ με όλη μου την ψυχή και την καρδιά, ως Θεό αληθινό και άνθρωπο τέλειο και θα σας χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη αν μπορείτε μια ώρα πρωτύτερα να με στείλετε προς Αυτόν με το στεφάνι του μαρτυρίου». Ύστερα από την ηρωική αυτή απάντηση προς τους κατακτητές, όλοι πίστευαν ότι η πανευτυχής και φερώνυμη Φιλοθέη εντός ολίγου θα ετελειούτο διά του μαρτυρικού θανάτου. Όμως, κατά θεία βούληση, την τελευταία σχεδόν στιγμή πρόφθασαν κάποιοι Χριστιανοί και καταπράυναν τον ηγεμόνα με διάφορους τρόπους. Έτσι πέτυχαν να ελευθερώσουν την Αγία.


 
Εικ. από εδώ

Αφεθείσα πλέον ελεύθερη, η Αγία Φιλοθέη επέστρεψε αναίμακτη στο μοναστήρι της, όπως επί Μεγάλου Κωνσταντίνου ο μυροβλύτης Νικόλαος και πολλούς αιώνες αργότερα ο Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Φρόντιζε δε, όχι μόνο για τη σωτηρία της δικής της ψυχής αλλά και των άλλων, αφού τους μεν ενάρετους τους στερέωνε στην αρετή, τους δε αμαρτωλούς τους βελτίωνε ηθικά και τους οδηγούσε στη μετάνοια. Και αποκλειστικά για το σκοπό αυτό πέρασε στη νήσο Τζια (Κέα), όπου προ πολλού είχε οικοδομήσει μετόχι, για να αποστέλλει εκεί τις μοναχές εκείνες που φοβούνταν για διαφόρους λόγους να διαμένουν στην Αθήνα. Στην Τζια έμεινε αρκετό χρόνο και κατήχησε θεαρέστως τις ασκούμενες αδελφές στην ακριβή τήρηση των κανόνων της μοναστικής ζωής. Μόλις τελείωσε το έργο της εκεί, επέστρεψε και πάλι στην Αθήνα.

Έτσι λοιπόν, η Αγία Φιλοθέη, αφού έφθασε στην τελειότητα και στην πράξη και στην θεωρία, αξιώθηκε από τον Θεό να επιτελεί θαύματα, από τα οποία, προς απόδειξη του θαυματουργικού της χαρίσματος, θα μνημονεύσουμε ένα μόνο, το ακόλουθο: Ζούσε στην εποχή της ένας νέος, ποιμένας προβάτων, ο οποίος από πολύ μικρός είχε συνηθίσει στις κλεψιές και στις ραδιουργίες. Ο νέος αυτός, κατά παραχώρηση του Θεού, κυριεύθηκε από τον Σατανά. Εξ αιτίας τούτου περιφερόταν στα βουνά και στις σπηλιές γυμνός και τετραχηλισμένος, θέαμα όντως ελεεινό. Πολλές φορές, όταν συνερχόταν από την τρέλα, στην οποία τον είχε οδηγήσει ο Σατανάς, σύχναζε στα γύρω μοναστήρια για να βρει θεραπεία στην ασθένειά του. Δεν μπορούσε όμως να πετύχει τίποτε. Κάποιοι, που τον ευσπλαγχνίστηκαν, τον οδήγησαν στην Αγία Φιλοθέη η οποία, ύστερα από πολύ και εκτενή προσευχή τον λύτρωσε από εκείνη τη διαβολική μάστιγα. Έπειτα, αφού το νουθέτησε αρκετά, τον εισήγαγε και στην τάξη των μοναχών. Και έτσι ο νέος εκείνος, αφού εκάρη μοναχός, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του με μετάνοια και άσκηση, θαυμαζόμενος απ' όλους.

Μάταια οι Τούρκοι προσπαθούν να ανακόψουν την δράση της. Ώσπου μια νύχτα, στις 2 Οκτωβρίου του έτους 1588 μ.Χ., πήγαν στο μονύδριο (=μοναστηράκι) που είχαν οικοδομήσει στα Πατήσια (έτυχε τότε να εορτάζεται η μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Διονυσίου του Αρεοπαγίτου και η Αγία μαζί με τις άλλες αδελφές βρίσκονταν στον ιερό ναό επιτελώντας ολονύκτια αγρυπνία) και πέντε από αυτούς ανέβηκαν στον εξωτερικό τοίχο και πήδησαν μέσα στην αυλή. Στην συνέχεια εισέβαλαν στο ναό, όπου άρπαξαν την Αγία και την μαστίγωσαν με μανία και βαναυσότητα και την εγκαταλείπουν ημιθανή έξω από τη μονή της.

Έξω από το ναό, στα δεξιά της εισόδου του, σώζεται η κολώνα, όπου η Φιλοθέη δέθηκε και μαστιγώθηκε. Οι μοναχές της την μετέφεραν στην κρύπτη της στην Καλογρέζα. Εκεί η Φιλοθέη υποκύπτει στα τραύματά της στις 19 Φεβρουαρίου 1589 μ.Χ.

Είκοσι ημέρες μετά από την κοίμηση της Αγίας, ο τάφος της ευωδίαζε. Ακόμη, όταν μετά από ένα έτος έγινε η ανακομιδή, το τίμιο λείψανό της βρέθηκε σώο και ακέραιο. Επιπλέον ήταν γεμάτο με ευωδιαστό μύρο, τρανή και λαμπρή απόδειξη της θεάρεστης και ενάρετης πολιτείας της, προς δόξα και αίνο του Θεού και καύχημα της πίστεώς μας. Το ιερό λείψανό της βρίσκεται σήμερα στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών. Στο μνήμα της απάνω βρεθήκανε γραμμένα τούτα τα λόγια: «Φιλοθέης υπό σήμα τόδ' αγνής κεύθει σώμα, ψυχήν δ' εν μακάρων θήκετο Yψιμέδων».

H Φιλοθέη ανακηρύχθηκε αγία επί Oικουμενικού Πατριάρχου Mατθαίου B΄ (1595 - 1600 μ.Χ.). Ο Nεόφυτος ο μητροπολίτης Aθηνών, αφού εξήτασε και ερεύνησε τα κατά τον βίον και το μαρτύριον της οσίας, σύνταξε αναφορά στο Πατριαρχείο μαζί με τους επισκόπους Kορίνθου και Θηβών και με τους προκρίτους της Aθήνας για να τάξει την οσία Φιλοθέη στους χορούς των αγίων. Σ' αυτό το συνοδικό έγγραφο είναι γραμμένα και τούτα: «Eπειδή εδηλώθη ασφαλώς ότι το θειότατον σώμα της οσιωτάτης Φιλοθέης ευωδίας πεπληρωμένον εστί και μύρον διηνεκώς εκχείται, αλλά και τοις προσιούσι τε ασθενέσι τε και θεραπείας δεομένοις την ίασιν δίδωσι... τούτου χάριν έδοξε ημίν τε και πάση τη ιερά Συνόδω των καθευρεθέντων ενταύθα αρχιερέων συγγραφήναι και ταύτην εν τω χορώ των οσίων και αγίων γυναικών, ώστε κατ' έτος τιμάσθαι και πανηγυρίζεσθαι». Tην Aκολουθία της την έγραψε κάποιος σοφός και ευλαβής άνθρωπος που ονομαζόταν Iέραξ. Aνάμεσα στα ωραία εγκώμια είναι και τούτο: «Δαυΐδ γαρ το πράον έσχες και Σολομώντος, σεμνή, την σοφίαν, Σαμψών την ανδρείαν, και Aβραάμ το φιλόξενον, υπομονήν τε Iώβ, του Προδρόμου δε θείαν άσκησιν...».


Απολυτίκια

Ἀθηναίων ἡ πόλις ἡ περιώνυμος Φιλοθέην τιμᾷ τὴν ὁσιομάρτυρα καὶ ἀσπάζεται αὐτῆς τὸ θεῖον λείψανον, ὅτι ἐβίωσε σεμνῶς καὶ μετήλλαξε τὸ ζῆν ἀθλήσει καὶ μαρτυρίῳ, καὶ πρεσβεύει πρὸς τὸν Σωτῆρα, διδόναι πᾶσι τὸ θεῖον ἔλεος.

Ἀθηνῶν τῶν κλεινῶν τε νῦν καὶ πάλαι τὸ βλάστημα καὶ τῶν χθὲς καὶ πρώην ὁσίων τὸ ἀρίζηλον καύχημα τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις οἱ πιστοί, ὁσίαν Φιλοθέην εὐλαβῶς ὅτι τὸν Χριστὸν εὐτόνως πάντων τῶν γεηρῶν ἀντήλλαξεν. Ἔχουσα οὗν συμπρεσβευτὴν τὸν παμμέγαν Διονύσιον, σῶζε τοὺς προσκυνούντας, εὐσεβῶς τὸ πάνσεπτον σκῆνος σου.

Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὅσιων τὴν ἔλλαμψιν, εἰσδεδεγμένη σεμνή, τὴν πάλιν ἐφαίδρυνας, τῶν Ἀθηναίων τὴ σῆ, ἀσκήσει καὶ χάριτι, σὺ γὰρ ἐν εὐποιίαις, διαλάμπουσα Μῆτερ, ἤθλησας δι' ἀγάπην, εὐσεβῶς τοῦ πλησίον διὸ σὲ ὢ Φιλοθέη, Χριστὸς ἐδόξασε.


Επισκεφτείτε παρακαλώ αυτό το αφιέρωμα στα μνημεία, τις κρύπτες και τις στοές που συνδέονται με την αγία Φιλοθέη, στην περιοχή της Φιλοθέης Αθηνών. Εκεί και πολλές φωτο.

Δες επίσης:
Αθήνα, πόλη των αγίων!...
Άντε και πίστεψα - Τώρα τι κάνουμε;

Μερικοί άλλοι άγιοι της Φιλανθρωπίας (από τους πολλούς): άγιοι Βασίλειος και Χρυσόστομος, Σαμψών ο Ξενοδόχος, Φιλάρετος ο Ελεήμων, Ιωάννης ο Ελεήμων, Μελάνη η Ρωμαία, Παρασκευή η Επιβατινή, Ιωάννης Βατάτζης ο Νέος Ελεήμων (αυτοκράτορας), και οι νεότεροι άγιοι Ελισάβετ Θεοδώροβνα, Ιωάννης της Κρονστάνδης, Ιωάννης Μαξίμοβιτς (Σαγκάης & Σαν Φρανσίσκο), Μαρία Σκόμπτσοβα, Γερόντισσα Γαβριηλία π. Νικόλαος Κογιώνης. 

Οι «μάνες» με τα ράσα που μεγαλώνουν ορφανά
Μοναχές νοσοκόμες, στα ίχνη της αγίας Ελισάβετ της Μόσχας

Οι παπάδες των αστέγων στο Παρίσι

Και: Παύλος, ο άγιος πατριάρχης των Σέρβων
Ο δεσπότης των τρόλεϋ: Σιατίστης Αντώνιος
Παπάδες που "λένε"
Γερόντισσες

Άλλοι άγιοι στις 18 & 19 του Φλεβάρη!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να πούμε εδώ όμως την αλήθεια: την Αγία οδήγησαν στο θάνατο οι Τούρκοι κατόπιν εντολής προεστών της Αθήνας (στις σωζόμενες επιστολές της αναφέρεται με πίκρα και οργή στους 'Αττικούς' και στους λόγους για τους οποίους την είχαν στοχοποιήσει...) - κάτι αντίστοιχο έγινε και με τον Καραϊσκάκη...

Παναγιώτα είπε...

Πώς να μην εμπνέεσαι μετά;

Πώς να μην κοιτάζεις στον καθρέφτη και παρά το λίγο της αντανάκλασης να μη βλέπεις τη δυνατότητα;

Να μας φυλάει και να μας φωτίζει όλους και όλες. Ωφελιμότατη η ανάρτηση, αγαπητέ Νεκρέ, όπως πάντα.