Τα τελευταία, ίσως έξι, χρόνια, χρόνια «μαλακής» αθεΐας, δύο με τρείς φορές τον Χρόνο έβλεπα το εξής όνειρο:
Πλησιάζω το παλαιό κτήριο της Ιατρικής του ΑΠΘ, για να ψάξω την έδρα των ...Θρησκευτικών («Φυσικά» η ιατρική δεν έχει μάθημα θρησκευτικών..): Είναι το τελευταίο μάθημα που πρέπει να δώσω για να πάρω το πτυχίο.
Με διακατέχει μία έντονη αγωνία: Μα πώς ασκώ 23 χρόνια την ιατρική χωρίς να έχω πάρει το πτυχίο;
Ψάχνω, μα αδυνατώ να βρω τα γραφεία τής έδρας, ούτε βρίσκω κάποιον πίνακα ανακοινώσεων με την ημερομηνία εξέτασης στο μάθημα ώστε να προσέλθω, να εξεταστώ και να πάρω το πτυχίο.
Την τελευταία φορά πού ξαναείδα το όνειρο, πέρσι το Φθινόπωρο, αυτό εξελίχθηκε: Σε μια στριφογυριστή σκάλα, κάπου προς τα κάτω, μακριά από μένα, η πόρτα της έδρας των Θρησκευτικών.
Προχθές, μετά την πρωινή προσευχή, μού ήλθε σαν γαλήνια έκλαμψη η ερμηνεία του ονείρου μου: ΙΑΤΡΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ, ΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΞΑΣΚΕΙΤΑΙ, ΕΙΝΑΙ ΑΤΕΛΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗ. [...]
Για τον συντάκτη του κειμένου, αγαπητό συνοδοιπόρο, εδώ.
Ίσως σχετικό: Οι άγιοι της Ιατρικής (παλιοί & σύγχρονοι).
Ο Θεός να προστατεύει, να ευλογεί και να φωτίζει όλο τον κόσμο, "πιστούς", "δύσπιστους" & "άπιστους".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου